Особистості

„Gazeta Polska Bukowiny” nie raz pisała o artystce poziomu europejskiego Auguście Kochanowskiej (1868-1927) z Czerniowiec. Jednak gdzieś za kulisami skrywana jest informacja o rodzinie, w której się urodziła, dorastała, otrzymała podstawowe wykształcenie i szlacheckie wychowanie. Przecież w tamtych czasach, czyli w drugiej połowie XIX wieku, takie wychowanie było decydujące. Rodzina Kochanowskich miała trzy córki i najmłodszego syna.

A historia tej inteligentnej i zamożnej rodziny rozpoczyna się 8 maja 1859 roku, kiedy Józef KOCHANOWSKI, młody i obiecujący urzędnik państwowy, poślubił Wiktorię, córkę doradcy rządowego i sekretarza sądu Ferdynanda Syrzystie oraz jego żony Augusty.

11 maja nadeszła smutna wiadomość, że po długiej chorobie przestało bić serce słynnego bandurzysty, Zasłużonego Artysty Ukrainy, laureata Nagrody Literackiej i Artystycznej im. Sydora Worobkewycza WASYLA PYNDYKA.

Pochodzący z Kijowa, absolwent Studia Aktorskiego Ministerstwa Kultury przy Państwowej Orkiestrze Bandurzystów Ukraińskiej SRR i Szkole Muzycznej w Równem, Pan Wasyl całe swoje świadome życie twórcze poświęcił Bukowinie. Prowadził zespół bandurzystów Uniwersytetu Czerniowieckiego, a później był solistą-bandurzystą Bukowińskiego Zespołu Pieśni i Tańca.

Koncertując nie tylko na Bukowinie, ale prawie we wszystkich krajach Europy, Pan Pyndyk, poważnie zaangażowany w twórczość, został autorem prawie 50 ballad, pieśni i dum. W jego repertuarze znalazły się dzieła Sydora Worobkewycza: „Nad Prutem na łące", „W obcej krainie", „Zagraj mi, stary Cyganie", „Droga bukowińska". Wasyl Pyndyk był aktywnym popularyzatorem twórczości Tarasa Szewczenki i Jurija Fedkowycza, śpiewał też po polsku.

Polonia bukowińska, Zarząd Główny oraz członkowie Towarzystwa Kultury Polskiej im. A. Mickiewicza, pogrążeni w smutku, łączą się w żałobie z Panią Wiceprezes Zarządu ds. kultury, kierownikiem artystycznym Amatorskiego Zespołu Folklorystycznego „Echo Prutu" Lilią Pyndyk z powodu ciężkiej straty – śmierci Jej Ojca Wasyla PYNDYKA, który był zawsze mile widzianym gościem na wielu imprezach Towarzystwa, oraz składają szczere kondolencje Pani Lilii, rodzinie i bliskim zmarłego.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie.

21 березня 1942 року, похмурої холодної днини несподівано покинула кохані, окуповані фашистськими зайдами Чернівці Та, яка майже ніколи надовго їх не покидала - видатна українська письменниця Ольга Юліанівна КОБИЛЯНСЬКА. І пішла печально у своє позасвіття, забравши із собою найбільшу свою таємницю: чому Та, в жилах якої текла кров кількох великих і могутніх європейських націй, обрала долю дочки стражденного, століттями розтерзаного війнами і кордонами українського народу?...

 Helena SZCZYRA to pseudonim literacki Oleny DYKIEJ.

Olena urodziła się w mieście Nowoselica w rodzinie, która  emigrowała z Polski podczas II wojny światowej. Obecnie mieszka i pracuje w Czerniowcach. Jest absolwentką Wydziału Filozoficznego Kijowskiego Uniwersytetu Narodowego im Tarasa Szewczenki. Posiada stopień naukowy doktora filozofii. Pracuje jako dyrektor Małej Akademii Nauk Bukowiny ds. studentów.