W sali koncertowej kina „Czerniowce” odbyła się uroczystość z okazji 120. rocznicy urodzin wybitnego muzyka operowego i kameralnego, piosenkarza o światowym nazwisku Jozef SCHMIDT
Wydarzenie zostało zorganizowane przez społeczność żydowską miasta, ale mieszkańcy Czerniowiec różnych narodowości przybyli, aby uczcić dawnego kantora Synagogi Świątynnej, światowej sławy tenora Józefa Szmidta.
Na terenie rezerwatu historyczno-kulturowego „Cmentarz przy ul. Zełenij” są pochowania obywateli miasta Czerniowce prawie od początku XIX st. Tu widzimy nadgrobki wybitnych osób, którzy dołożyli się w rożne czasy do rozwoju stolicy kraju. Wśród nich są sporo Polaków, w tym i pochowanie rodzinne Honorowego obywatela i burmistrza Antoniego Kochanowskiego, którego nazywano Ojcem miasta.
Przy wsparciu Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą „POLONIKA” w Warszawie, w 2022 r. było odrestawrowano trzy nadrobka i trzy nadrobka zostaly odnjwiony w b.r.
Czerniowce to miasto spotkania różnych kultur, tradycji i narodowości. Tak się złożyło, że będąc miastem usytuowanym na pograniczu, na skrzyżowaniu międzynarodowych szlaków handlowych, zawsze znajdowało się w centrum wydarzeń historycznych, podziałów państw i wywierało swój wpływ na rozwój świadomości obywateli. Znany jest wpływ na nasz region okresu austriackiego, rumuńskiego i niestety sowieckiego. Ponadto Rumuni, Niemcy, Polacy, Żydzi, Czesi i inni z powodzeniem prowadzili tu swój biznes i dbali o życie kulturalne. Jest jednak jedno zagadnienie w historii Czerniowiec, o którym wspomina się niezwykle rzadko, a mianowicie o wkładzie gospodarczym i artystycznym Ormian.
W dniach 4-7 sierpnia odbyły się w rumuńskim mieście Gura Humorului XIX Regionalne Forum Niemców Południowej i Północnej Bukowiny.
CO ROKU TEN muzyczny festiwal jednoczy Niemców pochodzenia bukowińskiego. Tradycyjnie na święto zaproszono dwa zespoły Domu Niemieckiego z Czerniowiec, które pielęgnują niemieckie dziedzictwo muzyczne. Są to chór „Edelweiss” i dziecięcy zespół taneczny „Bukovyński ziroczky”.
Storożyniec — Miasto na Ukrainie, w obwodzie czerniowieckim, położone u podnóża Karpat nad rzeką Seret. Miasto Storożyniec jest jednym z największych, najpiękniejszych i najbogatszych w zabytki regionów regionu. Storożyniec to prawdziwe miasto-ogród. Średnio na jednego mieszkańca przypada tu ponad czterdzieści metrów kwadratowych terenów zielonych. To kwitnące centrum dzielnicy przyciąga gości zacienionymi parkami i ogrodami, prostymi uliczkami, pięknymi, eleganckimi budynkami i zabytkami.
Dziś wracamy do opisu stroju, lecz tym razem damskiego. Podobnie jak w przypadku stroju męskiego, tak i tu możliwe były różnice w ubiorze kobiet. W przyszłości skupię się na różnicach, które mogły występować w elementach stroju noszonego przez kobiety w zależności od wsi, majętności czy stanu cywilnego.
Już prawie od półtora roka czytelnicy “Gazety Polskiej Bukowiny” są fanami wiadomości pobieranych przez grupy “Bukowina bez granic” i “Czadecko” na Facebooku. Ubiegły rok owocował w różne ciekawostki na temat kultury i tradycji górali czadeckich. Jednym z najbardziej aktywnych autorów jest pan Jerzy GUŁA. Przez najbliższe 365 dni grupa “Czadecko” ma zamiar skupić się na kontynuowaniu zbierania informacji o tańcach górali czadeckich z Bukowiny rumuńsko-ukraińskiej. Odbędzie się ogrom wyjazdów i spotkań, które pozwolą zgromadzić wszystkie informacje dotyczące różnic w sposobie tańczenia. Na ten moment grupa podaje zebrane nazwy tańców, do których dotarła. Częściowo grupa posiada już materiał, aby pracować nad nimi i już zaczęła je opisywać. Roboty nie mało, bo i kultura bogata.
ПОБАЧЕНЕ В ДОРОЗІ
ПОДОРОЖУЮЧИ ПЕРЕД Великоднем до Польщі, довелось затриматися перед кордоном у Шегіні. То не дивно, бо потік вимушених переселенців з України не зменшується. Боляче дивитись, як мами з дітьми – одне за ручку, інше – у візочку – з невеликою валізою чи наплічником прямують на піший перехід, аби дістатися спокійного берега життя. Картина неймовірна: серед, здавалось би, безперервного неконтрольованого руху існують острівки доброзичливості й співчуття. Вздовж дороги, де стоять у черзі автомобілі й автобуси, розмістилися десятки яток, де вимушеним мандрівникам пропонують не лише чай, каву чи капучіно з тістечками та круасанами, а й серйознішу поживу – різноманітні супи і голубці, гуляш, бігус, варенники, не кажучи вже про різноманітні бутерброди і сендвічі. І пропонують їх не лише місцеві українці й поляки, а й волонтери з Німеччини, Швеції, Британії, Франції, навіть з Індії. Молоді хлопці й дівчата ходять поміж машинами, заходять в автобуси, роздають воду і соки. В окремих наметах мамам пропонують для малюків памперси, вологі серветки, одяг і візочки. Тут же дехто й переодягається, адже люди з дому вийшли за холодної погоди, а тут уже зблиснуло сонце, температура повітря піднялася до +20о, то ж не зайве змінити футболку чи куртку…
Polacy ubierali na bal stroje szlacheckie lub używali w ubraniach elementów z motywami narodowymi
Co skłania nas czasem do romantyzowania przeszłości Bukowiny w XIX wieku? Może ludzi współczesnych fascynuje pewien arystokratyczny urok, przynależność Bukowiny do jednej z najstarszych europejskich monarchii? Wizje związane z tym czasem odbierane są jako niemal bajeczne. Przede wszystkim w wyobraźni pojawiają się postacie wytwornych panien w aksamitnych i jedwabnych sukniach i kapeluszach oraz zacnych panów spacerujących po mieście w cylindrze i z laską. Ale najciekawsze wydarzenia tamtego czasu miały miejsce w sali Filharmonii, kasynach, domach ludowych, teatrze. Szególnie imponującym widowiskiem były bale karnawałowe organizowane w przeddzień Wielkiego Postu.
Bukowina z dawnych czasów była jednym z najbardziej wielonarodowościowych regionów Europy Środkowo-Wschodniej. Już od średniowiecza oraz nowych czasów pojawiają się tu reprezentanci również polskiego etosu. Po przyłączeniu terytorium wspomnianego obwodu historycznego do składu Cesarstwa Austriackiego w 1775 r. polscy urzędnicy, rzemieślnicy, chłopi zaczęli masowo przesiedlać się na te tereny tak z terytorium Galicji, jak również z innych ziem pol-skich w poszukiwaniu lepszego losu i sytuacji materialnej.
Po uzyskaniu przez Bukowinę statusu kraju autonomicznego Cesarstwa Austriackiego w 1854 r., potwierdzonego przez konstytucję krajową 1861 r., przed Polakami, tak jak również przed innymi społecznościami narodowościowymi kraju, otworzyły się możliwości rozwoju swego ruchu narodowościowego w nowo powstałym Księstwie bukowińskim. Złączyli się oni i stworzyli w 1869 r. Polskie Towarzystwo Bratniej Pomocy oraz Czytelnię Polską, które coraz częściej łączyły się pod jedną nazwą – “Czytelnia polska” w Czerniowcach. Wśród założycieli tej instytucji społecznej byli prawnik, pisarz Aleksander Morgenbesser, posiadacz ziemski Karol Brunarski, ksiądz Ignacy Kornicki, rzemieślnik Grzegorz Smulski oraz in. Towarzystwo owocnie wprowadzało w życie inicjatywy dobroczynne i kulturalno-oświatowe na terenie miasta i kraju w ciągu lat 1869-1940 (po 1914 r. – z przerwami).
popołudniowy dzień przed Bożym Narodzeniem polska społeczność zebrała się w skromnym wiejskim pięknie udekorowanym klubie w Pietrowcach Dolnych na Arszycy, aby spotkać się z Konsulem Generalnym RP w Winnicy panem Damianem Ciarcińskim. Na spotkanie przybyli również goście z Telewizji Polskiej TVP Polonia Wschód na czele z panią Grażyną Orłowską-Sondej.
DLA NAS POLAKÓW z Pietrowiec Dolnych, to było wielkie przeżycie: spotkanie z Panem Konsulem RP, ekipą telewizyjną i okres Bożego Narodzenia. W pierwszej połowie dnia odbyły się rozmowy kwalifikacyjne na Kartę Polaka Konsula Generalnego RP Damiana Ciarcińskiego z Polakami z Korczeszt, Pietrowiec Górnych i Arszycy. Po owocnej pracy odbyło się wspólne spotkanie z mieszkańcami naszej wsi oraz sąsiednich.
Публікація висловлює лише думки автора/авторів і не може ототожноватися з офіційною позицією Канцелярії Голови Ради Міністрів
